پرواز را به خاطر بسپار

«الله»

زخمی از خویشم. خیلی با خودم نامهربان بودم و هی می‌پرسم چه شد که بلورِ دلم را به صخره‌های سخت دریای مواج زدم: پی‌درپی و با تمام حجم غفلتی که آدمی می‌تواند داشته باشد؟ کاش اثر آن زخم دیرین، زود خوب شود و بتوانم زودتر پرواز کنم...

 

پ.ن.1. چگونه در بند خاک بماند آن‌که پرواز آموخته است؟  -حتی اگر پروازی نیمه‌جان را تجربه کرده باشد_

پ.ن.2. امروز، مثل روزهای دیگر نیست.